Jerzy Bereś (ur. w 1930 r. w Nowym Sączu), w latach 1948-1950 studiował rzeźbę w Krakowskiej ASP pod kierunkiem Ksawerego Dunikowskiego, od którego w 1956 otrzymał dyplom honorowy za rzeźbę “Kołysanka”. Od 1966 jest członkiem Grupy Krakowskiej, wystawiał w galerii Krzysztofory, Labiryncie, Foksal, reprezentował Polskę na 9. Biennale w Sao Paulo (1967-1968). Uczestniczył w licznych sympozjach i plenerach lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, gdzie często realizował swoje prace w przestrzeni niegaleryjnej. W 1968r. w galerii Foksal przedstawił swoją pierwszą manifestację, w której obok własnej rzeźby wykorzystał własne nagie ciało. Strategia ta stała się istotna dla jego dalszej twórczości i kolejnych działań, jak choćby kolejne “Msze” i “Ołtarze”.
Ewa Partum (ur. w 1945r. w Grodzisku Mazowieckim), w latach 1963-65 studiowała w PWSSP w Łodzi według programu Władysława Strzemińskiego i na wydziale malarstwa ASP w Warszawie w latach 1965-1970, gdzie obroniła dyplom pracą dotyczącą poezji jako sztuki. Od 1972 prowadziła w Łodzi autorską galerię Adres, zajmującą się sztuką poczty i konceptualizmem. Jest jedną z prekursorek sztuki feministycznej w Polsce, w swoich pracach obejmujących performance sztukę konceptualną czy poezję wizualną podejmuje pytania dotyczące płci, cielesności oraz samoidentyfikacji kobiety-artystki.
Pomarańczowa Alternatywa. Ruch happeningowy założona przez Waldemara „Majora” Fydrycha na początku lat osiemdziesiątych początkowo we Wrocławiu, szybko poszerzyła swoją działalność o inne miasta, jak Warszawa i Łódź. Pierwszymi działaniami Pomarańczowej Alternatywy były malowanie krasnoludków na murach w miejscu zamalowanych haseł politycznych w czasie Stanu Wojennego o opublikowanie Manifestu Socjalizmu Surrealistycznego. W latach osiemdziesiątych ruch organizował liczne happeningi, które opierając się na żarcie i zabawie szydziły z władzy w imię zasady, że wróg, który staje się śmieszny przestaje być groźny. Po roku 1989 Pomarańczowa Alternatywa kontynuuje swoją działalność podejmując działania między innymi na Ukrainie podczas Pomarańczowej Rewolucji w latach 2004-2005.
Robert Rumas (ur. w 1966 w Kielcach), w latach 1987-91 studiował malarstwo w PWSSP w Gdańsku w pracowni Witosława Czerwonki. Jest współzałożycielem Galerii Wyspa, kuratorem i animatorem kultury. Jego prace podejmują problematykę społeczeństwa jako obiektu manipulacji w kontekście pojęć dotyczących ekonomii, religii, narodu czy rasy.
Paweł Althamer (ur. w 1967r. W Warszawie), w latach 1988-93 studiował na wydziale rzeźby w ASP w Warszawie w pracowni Grzegorza Kowalskiego. Do realizacji swoich prac często angażuje inne osoby, jest twórcą performances, inicjatorem akcji, tworzy także rzeźby, filmy i instalacje. Jego twórczość charakteryzują wspólnototwórcze działania, kolaboracja i próba integracji społeczności przez sztukę. Od 1994 prowadzi warsztaty ceramiczne z grupą Nowolipie zrzeszającą osoby dotknięte stwardnieniem rozsianym. Jest laureatem paszportu polityki z 2010 oraz nagrody Vincenta van Gogha w 2004.
Marcin Polak (ur. 1973), jest absolwentem fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi. Artysta. Jest autorem akcji rewitalizujących przestrzeń publiczną i społeczną Łodzi, takich jak: LipowaOdNowa, Punkt dla Łodzi, MiejMiejsce oraz Ratujmy Łódzkie Murale. W swoich projektach porusza ważne problemy społeczne i polityczne podejmując próbę doprowadzenia do dialogu między społeczeństwem a instytucjami oraz elitami.
Inicjatywa MIEJ MIEJSCE (od 2010 r.), odbywa się cyklicznie w Łodzi i dotyczy zmiany jakości przestrzeni publicznej w mieście. Jest to cykl akcji niespodziewanych i chwilowych, za każdym razem dotyczących innego miejsca. Odbyły się już: Festiwal Błota (skwer przed Pałacem Poznańskiego), Gramurek i 100 Metrów Projektów (Plac Komuny Paryskiej), Będzie Świetlnie (skwer na Wólczańskiej). Akcje te, oprócz zwrócenia uwagi na problem zaniedbanych przestrzeni odniosły pożądany skutek, np. na skwerze przed Pałacem Poznańskiego. Po naszej Festiwalu Błota prezydent miasta zadeklarował w mediach „rozwiązanie problemu” i słowa dotrzymał – w tej chwili w tym miejscu jest nowy chodnik i trawnik.
Monika Konieczna (ur. 2005 r. we Wrocławiu), ukończyła Wrocławską Akademię Sztuk Pięknych na wydziale Malarstwa. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2012. Tworzy niezależne projekty artystyczne. Jest autorką performanców, obrazów, a także instalacji w przestrzeni pozainstytucjonalnej, w której konfrontuje własne wypowiedzi ze specyfiką miejsca. Bierze udział w festiwalach sztuki współczesnej w kraju i za granicą.
Ewelina Ciszewska, aktorka, mim, performerka, choreograf; współzałożycielka i aktorka Teatru Sztuk. Lubi i chce zderzać różne gatunki sztuk. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2006 r. ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu. W maju 2009 r. uzyskała tytuł doktora na tymże Wydziale, gdzie od 2006 r. pracuje ze studentami m.in. nad plastyką ruchu scenicznego oraz interpretacją wiersza. Brała udział w polskich i międzynarodowych festiwalach teatralnych. Prowadzi warsztaty z dziedziny pantomimy i ekspresji ruchowej w kraju i za granicą. Od kilku lat zajmuje się sztuką performance. Zaproszona do udziału w Przeglądzie Sztuki SURVIVAL we Wrocławiu, prezentowała performances „pre-tekst” (2004 r.) i „akt 168” (2005 r.) oraz, w czerwcu 2008 r., „Ani żadnej rzeczy, która jego jest…”.
Grupa Łuhuu! powstała w roku 2005, zajmuje się performance. Kładzie duży nacisk na interakcję, kontakt z przypadkowym widzem w przestrzeni publicznej. Porusza się głównie w obszarze gender, problemów tożsamości, szeroko pojętej komunikacji oraz sytuacji rozgrywających się na pograniczu publiczne / prywatne – często za pomocą mocnego wizualnego przekazu.
Hanna Śliwińska (ur. w 1983 r.), ukończyła Akademię Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, kierunek malarstwo. Otrzymała roczne stypendium na prestiżowym Maryland Institute College of Art. Aktualnie uczy i przygotowuje doktorat w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jest laureatką licznych nagród, uczestniczyła w wielu wystawach grupowych i indywidualnych. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i państwowych.
Michał Skoczek (ur. w 1980 r., zm. 2006 r.), ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Michałowskiego w Rzeszowie. W 2000 r. rozpoczął studia na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. W 2005 r. obronił dyplom w pracowni prof. Stanisława Kortyki. W następnym roku objął w tej pracowni stanowisko asystenta. Uczestniczył w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. 6 sierpnia 2005 r. ożenił się z Katarzyną Litwin, również absolwentką malarstwa.
Lubił spaghetti, ser pleśniowy i brokuły. Muzykę Davida Bowie, Nine Inch Nails i Nicka Cave’a. Interesował się filozofią, teorią sztuki i dwudziestowieczną literaturą, głównie twórczością Witkiewicza, Gombrowicza i Miłosza. Z pasją kolekcjonował płyty, książki i filmy. Wiele notował, tworzył poezję, spisywał przemyślenia. Po kilku latach mieszkania w akademiku charakterystyczny stał się dla niego zwyczaj pozostawiania na drzwiach specjalnie przygotowanych karteczek. Ostatnia taka wiadomość brzmiała „Jestem na boisku”.
Jacek Niegoda (ur. 1972 w Gdańsku), artysta wizualny. Studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Gdańsku w pracowni prof. Grzegorza Klamana oraz w Pracowni Intermedialnej prof. Witosława Czerwonki (1991-98). Współpracował z Galerią Wyspa oraz Otwartym Atelier (późniejszym CSW Łaźnia) w Gdańsku. Był współzałożycielem i wiceprezesem Fundacji Wyspa Progress. W 1995 roku razem z Mikołajem Robertem Jurkowskim, Rafałem Ewertnowskim, Piotrem Wyrzykowskim, Maciejem Sienkiewiczem, Arturem Kozdrowskim założył Centralny Urząd Kultury Technicznej (CUKT). W 2000 r. był jednym z pomysłodawców i autorów projektu i postaci Wiktorii Cukt – wirtualnej kandydatki na prezydenta Polski.Realizuje wideoprojekty i akcje artystyczne. Jego prace znajdują się w kolekcji Łódzkiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W swoich realizacjach odnosi się do relacji pomiędzy władzą, techniką, sztuką. Mieszka i pracuje w Gdańsku.