„Projekt The Big Green to wspaniała okazja, by zgłębić przecięcie sztuki i zrównoważonego rozwoju. Dla mnie życie w sposób zrównoważony oznacza zwolnić, rozejrzeć się wokół, docenić to, co mam i co mnie otacza. Takie życie oznacza stan wdzięczności i głębokie poczucie, że to, co mam, jest wystarczające. To gotowość do przemyślenia idei postępu i wzrostu. To szczere pragnienie troski o środowisko naturalne, o własne dobrostan, wartości ludzkie i relacje. Głęboko wierzę, że sztuka i kultura to przestrzeń, która może umożliwić nam osiągnięcie tego stanu – ponowne połączenie z samym sobą, a przez to – z naturą.

Sztuka i kultura to szerokie pojęcie, ale cokolwiek przychodzi nam na myśl – malarstwo, taniec, występy sceniczne, pisanie – to praktyka, którą podejmujemy jako ludzie, z głębokiej, wewnętrznej potrzeby wyrażenia siebie. Nie muszę być artystką, aby czerpać korzyści ze sztuki – mogę w niej uczestniczyć, zaangażować się, lub po prostu stać w ciszy i podziwiać. Otwartość na kontakt z dziełem sztuki czy wydarzeniem kulturalnym to forma zaangażowania w świat, która nie ma jednoznacznego zakończenia – to otwieranie zmysłów. Sztuka zaprasza nas do przemyślenia różnych spraw, często porusza, czasem po prostu nas wycisza. Cokolwiek robi, niemal zawsze trafia do naszej psychiki – czy to sobie uświadamiamy, czy nie.

Wszyscy jesteśmy aż nazbyt świadomi policentrycznego kryzysu, w jakim się dziś znajdujemy. Codziennie pojawiają się setki rozwiązań mających na celu przeciwdziałanie różnym wyzwaniom, które sami stworzyliśmy. To bywa przytłaczające – czasem mnie to naprawdę przygnębia. Proponowane rozwiązania są często bardzo konkretne, a mimo to nie przynoszą oczekiwanych efektów i mogą sprawić, że poczujemy się mali, jakby nasze indywidualne wysiłki nic nie znaczyły. Sztuka i kultura to dziedziny mniej oczywiste i bardzo często pomijane w tych dyskusjach. Uważam, że oferują wiele odpowiedzi, ale przede wszystkim pozwalają nam na nowo połączyć się ze sobą i otoczeniem. W mojej ojczyźnie, na Litwie, mamy powiedzenie: „często w lesie Litwin nie wie, czemu płacze” – i bardzo się z tym utożsamiam. Czuję to samo, kiedy obcuję ze sztuką – i życzę tego każdemu – bycia w stanie radości, smutku, zachwytu, ale przede wszystkim: bycia naprawdę”.

źródło: https://proprogressione.com/en/news/tbg-food-for-thought/

„Dla mnie – zarówno osobiście, jak i w ramach działalności w stowarzyszeniu Interpret Europe – tematyka projektu The Big Green jest czymś naturalnym. Od ponad 25 lat działam jako menedżerka organizacji pozarządowej zajmującej się zrównoważoną turystyką i ochroną środowiska. Udzielałam ekspertyz, prowadziłam konsultacje i szkolenia z tego zakresu – dla innych organizacji pozarządowych, instytucji publicznych, naukowych i edukacyjnych, instytucji kultury, a także dla firm turystycznych.

Głęboko wierzę, że świat musi rozwijać się w sposób zrównoważony, jeśli wszyscy mamy przetrwać. Dla mnie logika działania, by to osiągnąć, jest dość prosta – każdy z nas musi uświadomić sobie wartość tego, co próbujemy obecnie chronić za pomocą przepisów i regulacji. A jest to nasze środowisko – zarówno naturalne, jak i kulturowe. Wszyscy musimy dostrzec jego wartość – zarówno materialną, jak i niematerialną. Wartość materialną – poprzez zrównoważone formy działalności, takie jak turystyka, oraz niematerialną – poprzez interpretację dziedzictwa.

Dopiero gdy uświadomimy sobie nieskończoną wartość naszego środowiska – osobiście – przestaniemy potrzebować chronić je… przed sobą samymi. Powietrze, woda, gleba, wszystkie istoty żywe – wszystkie elementy tego złożonego systemu, który nazywamy światem. Sztuka ma ogromną odpowiedzialność i istotną rolę do odegrania w przekazywaniu tego przesłania różnym ludziom, w różnych „językach”. Wykorzystując narzędzia interpretacji dziedzictwa, może prowokować i kwestionować sposób myślenia odbiorców poprzez niezapomniane doświadczenia, stopniowo prowadząc do nowego sposobu myślenia, a w konsekwencji – do zmiany zachowań. Takie projekty jak The Big Green są ważnymi krokami na tej drodze”.

źródło: https://proprogressione.com/en/news/tbg-food-for-thought-the-world-must-develop-sustainably-if-we-are-all-to-survive/

„Dorastając i wychowując się w Finlandii, chciałabym podzielić się głęboko zakorzenionym w naszym narodzie szacunkiem do przyrody i czystego środowiska, dostępnego dla wszystkich. Oddychanie czystym powietrzem, picie krystalicznie czystej wody z jezior czy zanurzenie się w nich po saunie, swobodne wędrówki po lasach – to dla mnie najlepsza forma uważności. W Finlandii istnieje ciekawa koncepcja prawna, tzw. „prawo każdego człowieka” (Everyman’s right). Oznacza ono, że każdy – zarówno mieszkańcy Finlandii, jak i turyści – ma prawo cieszyć się naturą w całej fińskiej wsi, niezależnie od własności ziemi. Wolność ta wiąże się jednak z pewnymi obowiązkami – należy szanować przyrodę, nie śmiecić ani nie zakłócać spokoju innych ludzi czy zwierząt.

Co to ma wspólnego z kulturą i zrównoważonym rozwojem?

Ten szacunek dla przyrody silnie odbija się w twórczości wielu fińskich artystów, z których większość czerpała inspirację właśnie z natury. Finlandia nie miała królów, królowych ani kościołów, które wspierałyby artystów – musieli oni radzić sobie sami i znajdować różne źródła dochodu. Mimo to artyści w ciągu dekady zapisali historię całego narodu w kompozycjach, wierszach, obrazach i narodowej opowieści. Poniższe zdjęcie przedstawia widok z werandy naszego rodzinnego domku letniskowego w piękny letni wieczór – typowe miejsce, w którym wielu Finów rozwija swoją wewnętrzną mądrość i wizję bardziej zrównoważonej przyszłości dla wszystkich”.

źródło: https://proprogressione.com/en/news/the-right-to-explore-nature-as-everymans-right-shouldn-it-be-universal/