survival
 
23. Przegląd Sztuki SURVIVAL
 
Open call
 
SURVIwolo – wolontartiat
 
Zaplanuj wizytę
 
Kontakt
 
The Book of Dreaming
 
Za oknem jakby cieplej
 
Rodzinne warsztaty sitodruku z Jankiem...
 
DECONFINING – uwalnianie sztuki, kultury...
 
DECONFINING – antologia
 
Deconfining – rezydencje artystyczne
 
Deconfining – rezydencje artystyczne – etap I
 
Deconfining – rezydencje artystyczne – etap II
 
Deconfining – podcasty
 
Deconfining – spotkania
 
TECH TALES – o projekcie
 
DECONFINING: międzynarodowa antologia
 
Beyond Horizon
 
TECH TAILS: dzieci piszą nowe baśnie,...
 
DemArt – osoby komisarskie
 
DemArt – Międzynarodowy Instytut...
 
DemArt – wybór osoby artystycznej...
 
DemArt – realizacja artystyczna
 
DemArt – Akademia – kompendium wiedzy...
 
DemArt – Akademia – Zamawianie dzieł sztuki
 
DamArt – Akademia – O produkcji wydarzeń
 
DemArt – Akademia – O inicjowaniu zmian...
 
DemArt – Akademia – O dostępności
 
DemArt – Akademia – Jak opowiedzieć sztukę...
 
DemArt – wystawa popularyzująca założenia...
 
Narzędziownik. Społeczne zamawianie dzieł...
 
Konferencja DemArt w Rydze
 
„It warms without burning” – wystawa
 
BAW! Baby Art Walk
 
Jedyna właściwa strona krat
 
„Białe plamy są, póki ich nie zauważamy”...
 
„Białe plamy są, póki ich nie zauważamy”...
 
„Białe plamy są, póki ich nie zauważamy”...
 
„Białe plamy są, póki ich nie zauważamy”...
 
O Grupie Wrocławskiej
 
Postawy artystów awangardy wobec socrealizmu....
 
Mistrzynie, co możemy dla was zrobić?...
 
Przypominanie zapomnianych. O poszukiwaniach...
 
Postawy artystów awangardy wobec socrealizmu....
 
Mistrzynie! Co możemy dla was zrobić?...
 
Czy ceramika unikatowa może być atrakcyjna?...
 
Przypominanie zapomnianych. O poszukiwaniach...
 
O Grupie Wrocławskiej
 
Novem – wystawa Małgorzaty Herrery
 
Granica przetrwania
 
22. Przegląd Sztuki SURVIVAL
 
22. SURVIVAL – Frenezja...
 
22. SURVIVAL – zapowiedź w galerii...
 
22. SURVIVAL, SZEWSKA– wypowiedzi w mediach
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 22
 
The Big Green
 
The Big Green – ciężar powietrza
 
The Big Green – gleba
 
AI-ITHOS
 
SURV/5-21/WRO/2007-23
 
Iron Man
 
Fundacja delegatką EaP CSF
 
Uczymy (się) zmiany: z otoczeniem dla...
 
Iron Man
 
Wystawa Iron Man w galerii SZEWSKA –...
 
PRÓG i mattermorphosis – podwójna...
 
Najqueerowsza potrzeba zabawy
 
Najqueerowsza potrzeba zabawy
 
Twoje spojrzenie uderza w bok mojej twarzy
 
Twoje spojrzenie uderza w bok mojej twarzy
 
Uciekam tam z moją całą miłością…
 
Artist talk: Uciekam tam z moją całą...
 
Sound Art
 
21. Przegląd Sztuki Survival
 
21. Survival przy Szewskiej
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 21
 
Piszą o nas
 
ARTIST TALK: Rysunki z pandemii
 
Ograniczenia określonego sposobu przemieszczania...
 
KAW na wystawie „Ograniczenia określonego...
 
BAW na wystawie „Ograniczenia określonego...
 
Oprowadzanie kuratorskie po wystawie...
 
Rysunki z pandemii
 
KATALOG: „To maluję ja!”
 
Młodzież w kulturze
 
Nawiedzają mnie myśli o tym,...
 
Wrocławianki. Książka herstoryczno-artystyczna
 
„Rysunki glonowe” – wystawa w galerii...
 
Na wschodzie bez zmian
 
ARTIST TALK: Na wschodzie bez zmian
 
Jesienne spacery – BAW i SAW
 
Hanna Krzetuska. To maluję ja!
 
Forum „Hanna Krzetuska. To maluję ja!”
 
„To maluję ja!” – wystawa w Mieszkaniu...
 
Podcasty – To maluję ja!
 
Spacery historyczne
 
Scenariusze zajęć warsztatowych z cyklu...
 
„WROCŁAWIANKI” NA SZEWSKIEJ
 
Katalog: Hanna Krzetuska. To maluję ja!
 
Malująca żona Gepperta: o realiach,...
 
Uczulona na kolor: o znaczeniach...
 
Do małżeństwa byłam ustosunkowana negatywnie:...
 
Siedmioro wspaniałych, czyli BWA w galerii...
 
20!
 
20. Przegląd Sztuki SURVIVAL
 
Projekt Szpital w centrum...
 
Wolontariuszki i wolontariusze SURVIVALU
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 20
 
Tomasz Czyżkowski przeciwko wojnie
 
Anna Kołodziejczyk w galerii Szewska
 
Youth in culture
 
LOKUM DLA UCHODŹCÓW I UCHODŹCZYŃ...
 
KAROLINA JAKLEWICZ | MARZENA SADOCHA, „STAN...
 
WIOSENNY SENIOR ART WALK!
 
Wiosenny Baby Art Walk
 
ARTIST TALK: Stan wyjątkowy
 
UNLEARNING – 20 lat sztuki na rzecz...
 
Unlearning: o przyszłości relacji między...
 
Unlearning: o przyszłości relacji między...
 
ARTIFAKE: TWORZENIE NIESAMOWITYCH HISTORII
 
ARTIFAKE: MINISTERSTWO INFORMUJE
 
ARTIFAKE: Sztuka a fake news...
 
ARTIFAKE: UWAGA SZUM!
 
ALICJA PATANOWSKA I MARCIN SAWIŃSKI, „FAKE...
 
ZOFIA PAŁUCHA W GALERII SZEWSKA
 
EUROPA–AFRYKA: EKSPORT–IMPORT
 
FORUM DIALOGU
 
EWA ZWARYCZ, „ROZBITE LUSTRO”
 
ARTIST TALK: Rozbite lustro
 
ARTIFAKE: Paweł Kulczyński, „2+2=5″
 
ARTIFAKE: Liliana Zeic, „Lato nadeszło dzisiaj...
 
ARTIFAKE: Alicja Patanowska i Marcin...
 
ARTIFAKE: ART INVADES FAKES
 
ARTIFAKE: warsztaty
 
ARTIFAKE: karty pracy do pobrania
 
ARTIFAKE: wystawa podsumowująca projekt
 
ARTIFAKE: takeover – relacje z Ukrainy
 
ARTIFAKE: realizacje artystyczne
 
BAW! I SAW! W MIESZKANIU GEPPERTA
 
Wykłady w ramach projektu Innominate Spaces
 
Polska sztuka w przestrzeni publicznej....
 
Europejska Stolica Kultury Wrocław 2016
 
19. SURVIVAL NA SZEWSKIEJ
 
19. Przegląd Sztuki SURVIVAL
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 19
 
ZOFIA PAŁUCHA, „GETTING DIRTY IN THE...
 
LEON PODSIADŁY, „BEL AIR”
 
VAHA: WROCŁAW STRATEGIC SURVIVAL HUB
 
Wprowadzenie
 
Goście i gościnie
 
Definicja kryzysu
 
Strategie przetrwania
 
HORACY MUSZYŃSKI, „RIXT”
 
HANNA KRZETUSKA-GEPPERTOWA, „15 % ABSTRAKCJI”
 
WASTELAND: KULTURA DLA KLIMATU
 
KATALOG: Leon Podsiadły – Bel Air
 
KOLOROWE ZABAW!KI
 
Zbiory fundacji Art Transparent
 
Eugeniusz Geppert, Hanna Krzetuska
 
Fundację tworzą
 
Prace
 
Archiwa
 
Księgozbiór
 
WASTELAND: KULTURA DLA KLIMATU / KULTUR FÜR DAS...
 
Biografia do 1945
 
Biografia po 1945
 
Otwarcie wystawy w Mieszkaniu Gepperta...
 
O fundacji Art Transparent
 
Linia czasu
 
Zbiory
 
Bibliografia
 
O Grupie Wrocławskiej
 
O Geppertach
 
AKADEMIA LETNIA BABY ART WALK + SYMPOZJUM WROCŁAW...
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 18
 
18. Przegląd Sztuki SURVIVAL
 
BAW! Baby Art Walk 2020
 
ŚCIEŻKI DO INTERPRETACJI – PAMIĘTNIK...
 
BAW! Baby Art Walk 2020
 
SENIOR ART WALK 2020
 
Konkurs
 
Ogłoszenie konkursowe
 
Do pobrania
 
Pytania i odpowiedzi
 
Komunikat 27.03.2020
 
Wyniki konkursu
 
Wystawa pokonkursowa
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 17
 
Alfons Mazurkiewicz, Anna Raczyńska. 15%...
 
BAW! Baby Art Walk 2019
 
17. Przegląd Sztuki SURVIVAL
 
Barbara Żłobińska i Mariusz Maślanka. Bad...
 
#MUZEALNIAKI
 
BAW! Baby Art Walk 2019
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 16
 
Hanna Krzetuska, Karolina Szymanowska. 15%...
 
BAW! Baby Art Walk 2018
 
Entropia, sztuka rozpadu
 
BAW! Baby Art Walk 2018
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 15
 
Karina Marusińska. What The Eye Doesn’t...
 
Monika Konieczna, Zofia Gebhard. Mit Geistern...
 
Monika Konieczna. Atropa belladonna
 
BAW! Baby Art Walk 2017
 
THE ILLUSION OF RETURN
 
O projekcie
 
Katarzyna Perlak – rezydencja...
 
Karina Marusińska. What The Eye Doesn’t...
 
Leon Podsiadły. Bel Air
 
Akcja „Książki dla Gwinei”
 
SIECIOWANIE DLA KULTURY 2017
 
BAW! Baby Art Walk 2017
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 14
 
Mathilde Lavenne. Cienie / Shadows
 
Kasia Kmita. Kim byś była, gdybyś była kim...
 
Ghetto Relay. Projekt artystyczny Alessandry...
 
O projekcie
 
A-I-R WRO TALKS 2.0
 
Warsztaty dla młodzieży w ramach projektu...
 
Młodzież w Europie – wydarzenie...
 
Die Deutschen kamen nicht
 
Kamil Moskowczenko. W co można...
 
Stanisław Dróżdż. Ścieżki tekstu 
 
Murale
 
Instalacja artystyczna
 
Tom poetycki
 
Wiersze w przestrzeni miasta
 
Teksty
 
Wydarzenia
 
Działania edukacyjne
 
Dokumentacja fotograficzna
 
Film
 
Identyfikacja
 
Partnerzy
 
Czasoprzestrzennie
 
Optimum
 
Zapominanie
 
Od kropki i myślnika do Samotności,...
 
„Między słowem a czasem. O projekcie...
 
Wstęp do katalogu
 
Koncert
 
Prezentacja w Berlinie
 
Spotkanie dla mieszkańców
 
Spotkanie podsumowujące projekt
 
galeria 01 instalacja artystyczna Samotnosc
 
galeria 02 murale
 
galeria 03 budowa „Samotności”
 
galeria 04 murale w budowie
 
Piotr Kmita. W poszukiwaniu straconego czasu
 
Młodzież w Europie
 
Warsztaty w Liceum Ogólnokształcącym im....
 
Warsztaty w Biurze Informacyjnym Parlamentu...
 
Warsztaty w Liceum Ogólnokształcącym im....
 
Warsztaty w Powiatowym Zespole Szkół im....
 
Wydarzenie główne projektu „Młodzież...
 
O projekcie
 
Identyfikacja
 
Podwórko Gepperta 2016
 
Podwórko Gepperta. Warsztaty z Pawłem...
 
Podwórko Gepperta. Występ Chóru Komentujących...
 
O projekcie
 
BAW! Baby Art Walk 2016
 
Mit Geistern Leben. Wydeptywanie Wydeptanych...
 
O projekcie
 
Dzień 1 – 8.07.2016
 
Dzień 2 – 9.07.2016
 
Dzień 3 – 10.07.2016
 
Dzień 4 – 11.07.2016
 
Identyfikacja
 
Mit Geistern leben. Niebo nad Wrocławiem 2017
 
Wieczorynka u Geppertów – podsumowanie...
 
Słuchowisko
 
SIECIOWANIE DLA KULTURY 2016
 
100 000 KSIĄŻEK DLA GWINEI
 
O projekcie
 
Konkurs na projekt okładki elementarza
 
Donatorzy
 
Wydarzenia towarzyszące
 
Zakończenie akcji
 
Wspieraj!
 
Identyfikacja
 
BAW! Baby Art Walk 2016
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 13
 
Boże Ciało
 
Wykwit
 
Piotr Blajerski. The End
 
BAW! Baby Art Walk 2015
 
Grzegorz Różański. ZACHOWANIE MASY, cz.II...
 
Podwórko Gepperta 2015
 
O projekcie
 
Imieniny Eugeniusza Gepperta
 
Podwórko Gepperta. Warsztaty animacyjne
 
Podwórko Gepperta. Projekt społecznościowy
 
Grzegorz Różański. ZACHOWANIE MASY, cz.I...
 
Grzegorz Różański. Zachowanie masy
 
Kamil I. Widzenia
 
Anna Raczyńska. Krótkie historie
 
Wrocław: The best of
 
BAW! Baby Art Walk 2015
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 12
 
Niemcy nie przyszli
 
Nienazwane przestrzenie / Innominate Spaces –...
 
Magda Franczak z udziałem Yael Frank....
 
Maria Stożek i Szymon Wojtyła. Bondage
 
Łukasz Filak, Wawrzyniec Kolbusz
 
Kornel Janczy
 
DYSK GEPPERTA 2014
 
Katarzyna Przezwańska
 
Śmierć Internauty
 
Tomasz Opania. Right Now the Same Wind...
 
Wernisaż
 
Wystawa
 
Performans
 
Innominate Spaces
 
O projekcie
 
Wprowadzenie
 
Dzień 2
 
Performans 1
 
Dzień 1
 
Performans 2
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 11
 
Krystian Truth Czaplicki. Przesunięty dom
 
DYSK GEPPERTA 2013
 
Ewa Żuchnik. Metamorfozy
 
Piotr Sakowski „ . “
 
Bez nie-ludzi nie ma nas
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 10
 
Krzysztof Furtas, Piotr Blajerski. Lux Aeterna
 
Aktywna poezja
 
O wystawie „Aktywna poezja”
 
Prace
 
Wernisaż – dokumentacja fotograficzna
 
Sympozjum „Polska sztuka w przestrzeni...
 
Teksty
 
Wywiady
 
Identyfikacja
 
Aktywna poezja
 
Prehistoria surrealizmu socjalistycznego...
 
Wywiad z Andrzejem Orłowskim
 
Wywiad z artystkami Eweliną Ciszewską...
 
Wywiad z kuratorami Michałem Bieńkiem...
 
Artyści
 
Karina Marusińska. Sfera prywatna
 
Anna Kołodziejczyk. Obraz zniszczeń
 
Magda Franczak. Hairy Candies
 
Beata Wilczek + Michalina Grula. Ćwiczenia...
 
DYSK GEPPERTA 2012
 
Grzegorz Łoznikow. Historia w obrazkach
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 9
 
Piotr Zbierski. White Elephant
 
EGZEGEZA
 
Wystawa
 
Emergency Room
 
Identyfikacja
 
Dokumentacja fotograficzna
 
Teksty
 
O projekcie
 
Emergency Rooms Manifeste
 
EMERGENCY ROOM WROCŁAW: kryzys, różnica,...
 
Wszyscy artyści to neurotycy. Czy sztukę...
 
Zamiast wstępu. Migawki z Wrocławia
 
Emergency Rooms Manifeste
 
House of Change / Dom przemian
 
Piotr Kmita. Okropności zabawy
 
Dy Tagowska. Nigredo
 
Andrzej Sobiepan. PBZ
 
DYSK GEPPERTA 2011
 
KATALOG: Przegląd Sztuki SURVIVAL 8
 
KATALOG: „Sztuka po przejściach”...
 
Communism Never Happened
 
Communism Never Happened
 
Il Vangelo secondo i reprobi, odc. 2
 
Piotr Wysocki. Aldona
 
Zbliżanie…
 
Michał Bieniek. Wracamy z polowania
 
Senses
 
Wojny religijne
 
Malwina Karp i Katarzyna Włodarczyk....
 
KATALOG: Przegląd Młodej Sztuki...
 
Sztuka po przejściach
 
Sztuka po przejściach
 
Teksty
 
Region po przejściach, sztuka...
 
Wystawa „Sztuka po przejściach”
 
Wystawa „COMMUNISM NEVER HAPPENED”
 
Rozmowy w przejściu
 
Przestrzeń dla ludzi. Ludzie dla przestrzeni
 
FORMY ZAANGAŻOWANIA – SZTUKA W PRZESTRZENI...
 
Dotyk sztuki
 
Identyfikacja
 
Partnerzy
 
Katalog
 
O projekcie
 
Festiwal „Sztuka po przejściach 2009”
 
Festiwal „Sztuka po przejściach 2010”
 
Oiko Petersen. Downtown Collection
 
Oiko Petersen. Downtown Collection
 
Kwiaty na poddaszu
 
Pochwała przemijającego czasu
 
Anna Kołodziejczyk. Ruiny / Martwa natura
 
KATALOG: Przegląd Młodej Sztuki...
 
KATALOG: Galeria Mieszkanie Gepperta 2008,...
 
Michał Marek. X jak MM
 
Wilhelm Sasnal. Brzozowski nam współczesny
 
Pola Dwurnik. Szwajcarskie rysunki
 
Jerzy Kosałka. Najważniejsze to zdrowie –...
 
Marcin Fajfruk. Disco Combat
 
Aleksandra Urban. Wonderland
 
Michał Bieniek. Ana Layla
 
Pomiędzy wyspami
 
Opis projektu
 
Prace
 
Artyści
 
Miejsce
 
Teksty
 
Identyfikacja
 
Katalog
 
Partnerzy
 
Spacer po niebie
 
Łaźnia miejska
 
RZEKI…
 
Turlanki
 
Bez tytułu
 
KATALOG: Pomiędzy wyspami
 
KATALOG: Galeria Mieszkanie Gepperta 2007,...
 
KATALOG: Przegląd Młodej Sztuki...
 
Monika Konieczna. Kwiat dla mnie…
 
Oiko Petersen. Guys. From Poland with Love
 
Ewelina Ciszewska. Sympatyczna Pani Krysia
 
Przemysław Sanecki. Faking.Me.intimace.You
 
Anna Kołodziejczyk. Najpiękniejsze uczucia...
 
Artur Goliński. Lexicon, 6.Aufl
 
Tekla Woźniak. Kot na vhsie
 
Arkadiusz Nowakowski, Paulina Płachecka. Melanż...
 
KATALOG: Przegląd Młodej Sztuki...

Wystawa w galerii Mieszkanie Geppertów czynna: poniedziałek, środa, piątek, g. 11:00–19:00.

W Wielki Piątek (18.04) zwiedzanie możliwe po wcześniejszym umówieniu telefonicznie: 572 223 581 lub mailowo: zapisy@arttransparent.org

Wstęp bezpłatny.

Wywiad z Andrzejem Orłowskim

A: Skąd w ogóle pomysł na taki rodzaj aktywności? Dlaczego akurat Pan Guma, dlaczego rzeźba?

A: Więc pomysł w ogóle jest związany z działalnością stowarzyszenia, w którym pracuję. Jesteśmy pedagogami ulicy, od kilkunastu lat prowadzimy program dla „dzieciaków ulicy” – dla dzieci które spędzają dużo czasu na podwórkach i w związku z tym są trudne wychowawczo, są trudne w zachowaniu, są odrzucane przez większość społeczeństwa, bo sprawiają kłopoty. Jedną z metod naszej pracy jest realizacja projektów, w których dzieciaki, młodzież mogłyby się realizować. I czasami wykorzystujemy takie narzędzie jak sztuka i współpraca z artystami. I kiedyś przypadkowo przez aukcję dzieł sztuki, którą żeśmy zorganizowali aby pozyskać środki na działalność, Paweł Althamer przekazał nam dres. Jakoś wtedy dowiedział się o naszym stowarzyszeniu i chyba mu to zostało w głowie, bo potem, jak kręcił trailer do swojego nieistniejącego filmu, zwrócił się do nas z pytaniem, czy nie dałoby się współpracować z chłopakami, potrzebował naturszczyków do tej krótkiej, epizodycznej rólki. Wtedy jeszcze raz się z nim zetknęliśmy. Później pojawiła się inicjatywa realizacji projektu „Klasa Einsteina”, który był realizowany właśnie z naszymi chłopakami z Pragi. I od tego momentu wiedzieliśmy, że jest Paweł Althamer, który chętnie współpracuje z różnymi grupami, też takimi jak nasze dzieci. I po jakimś czasie kiedy była taka pustka w tej działalności projektowej, a była grupa chłopców która idealnie pasowała do tego, żeby przeprowadzić działanie bardziej skomplikowane, to zwróciliśmy się do Pawła. Zadzwoniłem do niego i spytałem się czy nie mógłby zrobić takiego projektu, a że jest rzeźbiarzem od razu dałem od siebie taki pomysł, że mogłaby to być rzeźba, która mogłaby zostać na Pradze. Od początku był pomysł, żebyśmy wypracowali coś wspólnie z chłopakami, coś co mogłoby zostać w ich środowisku, w otwartej, publicznej przestrzeni. No i tak to się zaczęło, stąd taki w ogóle pomysł, żeby zrobić rzeźbę. Chłopacy po spotkaniu z Pawłem ustalali, kto to mógłby być. Gdzieś pomiędzy żartami padło, że mógłby to być jeden z okolicznych żuli. Kandydatów było dwóch czy trzech. Padło na Gumę, ponieważ on był charakterystyczny, miał garb, był odznaczającym się menelem. Był bardzo przywiązany do sklepu Agma. I zaczęliśmy pracować, to trwało ileś razy. Raz na dwa tygodnie, raz na miesiąc, z różną częstotliwością, ileś miesięcy żeśmy się spotykali i pracowali nad tym pomysłem. W międzyczasie zdarzyło się, że ten Guma umarł.
Nie było wątpliwości, że można zrobić jego twarz. Kiedyś pytaliśmy go czy miałby coś przeciwko, żeby zrobić jego pomnik, był w szoku, nie wiedział skąd w ogóle taki pomysł, co to miałoby znaczyć, ale nie powiedział też nie. Więc jak on umarł, to ten Guma był też konstruowany właśnie jak on.

A: A uważasz że ta praca raczej podzieliła czy połączyła społeczność Pragi? Jak uważasz? Słyszałam, że były różne opinie.

A: Kontrowersje były. Miałem wtedy 40 stopni gorączki, ale chciałem i musiałem tam być. Chłopaki byli gdzieś rozproszeni, a Althamer niestety się solidnie spóźnił, przybył godzinę po odsłonięciu. To był pierwszy dzień kiedy do Warszawy zawitała prawdziwa zima, było zamieszanie. Był komitet, który zarzucał, że na pomnik poszły państwowe pieniądze, co nie było prawdą, bo miasto, dzielnica dofinansowała właściwie sam event czyli koncert jazzbandu, który się odbył po odsłonięciu pomnika i tak naprawdę w zasadzie nic więcej chyba nie dali, pieniądze nie pochodziły z publicznych źródeł. Słyszałem tam takie głosy, ale nie miałem siły się przebijać i ich przekrzykiwać. Jednak finałowo ten projekt skonsolidować gdzieś tam tę Pragę, ludzie sobie jakoś to chwalili. Przyzwyczaili się bardzo szybko po odsłonięciu, że ten pomnik tam stoi. Nikt go nie zniszczył, nikt mu nic nie zrobił, on jest zabrany aktualnie do renowacji. Nie wiem, czy wróci, natomiast była to kwestia techniczna, niezwiązana z tym, że ktoś mu dokuczał. Wręcz przeciwnie, Guma zimą był otoczony opieką, miał zawsze jakieś czapki, szaliki, ludzie o niego dbali. Większość ludzi z Pragi nie miała nic przeciwko, żeby pomnik jakiegoś ich znanego menela stał u nich w dzielnicy i żeby się trochę stał symbolem Pragi. W ogóle myślę, że to jest świetny punkt odniesienia do tego, żeby w ogóle rozmawiać o tym jaka to jest dzielnica, jakie ma problemy. Żeby się tego nie wstydzić, nie próbować ich ukrywać.

A: Uważasz, że miało to realny wpływ na społeczność?

A: Myślę, że tak. Każde takie działanie, które możemy nazwać sztuką ma odbicie w relacjach między ludźmi. Myślę, że pomnik Gumy jakoś tych ludzi z Pragi skonsolidował. Może nie nadał tożsamości, bo to nie jest tak, że wszyscy ludzie na Pradze piją, jednak jest to jakaś taka „tradycja praska”. Trudno ocenić na ile wpłynął na mieszkańców, trzeba by to sprawdzić w adekwatnym badaniu. Były głosy sprzeciwu, oczywiście zawsze znajdą się osoby, którzy chcą postawić kolejny pomnik papieża, a nie menela, ale myślę, że to zaczynać odgrywać znaczenie. Guma to była postać, którą każdy może się stać, bo historia tego człowieka była taka dosyć tragiczna. On był bardzo młody, umarł, jego śmierć była związana z nadużywaniem alkoholu. On się zaniedbał. Z tego co wiem, bo dowiadywałem się, rozmawiałem z jego kolegami z dzieciństwa, to nie było tak, że on się urodził z butelką. Miał rodzinę, miał miejsce, w którym mógł mieszkać, ale w pewnym momencie alkohol tak na niego wpłynął, że wybrał ulicę jako miejsce swojego życia i wszelkiej aktywności. Nocował w jakichś piwnicach, po kolegach, różnych melinach, pustostanach. Był osobą bezdomną, mimo że urodził się i wychował tam, na Pradze.

A: Jeżeli chodzi o chłopaków, twoich podopiecznych, którzy wykonywali rzeźbę, jak oni to odbierali? Podczas pracy, po jej zakończeniu?

A: Pomysł wyniknął w konsekwencji ich żartów. Ciężko im było wymyślić osobę, którą rzeczywiście chcieliby uwiecznić, a ponieważ żul w hierarchii ulicznej ma niską pozycję, w społeczności jest mało szanowany szczególnie przez dzieci. Żul jest osobą bezdomną i dzieciaki łatwo mogą na takich osobach odreagować swoje własne smutki. Więc oni są szturchani, opluwani, czasami są też bici. Oczywiście sami też nie są święci, bo zdarza się, że jakiś żul był pijany i ganiał z siekierą za chłopakami, więc ta agresja jest skierowana w różną stronę. Wybór chłopców nie był podważany, Paweł Althamer też w to wszedł, od początku było jasne, że to zostało zaakceptowane. Mógłby to być ktoś inny, to jest też efekt współpracy artysty z dzieciakami, bo przecież mógłby to być któryś z chłopaków. Też padały pytania – a może któryś z nas? Tych pomysłów było kilka i na początku, kiedy padł pomysł żula, było „Haha, zrobimy żula”, ale podczas tej pracy, być może znaczenie miało to, że Guma umarł… Uniemożliwiło nam to negocjację, jakąś rozmowę z nim – czy on by chciał, czy rzeczywiście można by zrobić go takim, jakim był, podobnego z twarzy… W momencie, kiedy on umarł, a było to na etapie konstruowania tej rzeźby, on był robiony z drutu, był owinięty taśmą, śmieciami w środku. Nie było jeszcze ubrań, byliśmy przed etapem robienia twarzy. I kiedy do tego doszło, Gumy już nie było, Guma się zapił i umarł. Myślę, że miało to znaczenie dla chłopców. Okazali mu szacunek, chcieli go dokończyć, zrobić rzeźbie twarz podobną do jego twarzy.

A: Ile trwał sam projekt, ile trwało konstruowanie tej rzeźby?

A: To było w sumie parę miesięcy pracy, to była nieregularna praca, bo Paweł był ograniczony swoimi działaniami, chłopacy też mieli różne ograniczenia. Ktoś tam był w ośrodku, ktoś musiał dojeżdżać albo wracać na konkretną godzinę, a zależało mi na tym, żeby przynajmniej dwóch, trzech chłopców było – z grupy liczącej czterech chłopców. Natomiast zdarzało się tak, że tylko dwóch pracowało na tych zajęciach, bo dwóch było niedostępnych, albo nie mogło przyjść, zapomniało, nie miało własnych telefonów, być może im się nie chciało. Ale generalnie wszyscy włożyli podobną ilość wysiłku w tę pracę.

A: Ile stał ten pomnik?

A: Pomnik stał chyba z półtora roku. Pamiętam, że był wkopany 6 grudnia. Miał być dużo wcześniej. Była bardzo duża przerwa od momentu w którym pomnik został odlany z gumy w Berlinie – byliśmy z dwójką chłopców go obejrzeć. Pojechałem tam na dwu-, trzydniową wizytę. Mieliśmy okazję wejść do studia, gdzie się pracuje z gumą i widzieliśmy jak nasz Pan Guma zostaje z tej gumy odlany. I od tego momentu, kiedy on już był gotowy, Paweł go sam pomalował i sprezentował muzeum, natomiast była bardzo długa przerwa zanim stanął na ulicy, ponieważ były tam różne niepokoje: czy on nie zostanie zniszczony, skradziony. Był własnością muzeum, muzeum się trochę bało, że dadzą pracę, która ma dla nich dużą wartość, a ona zostanie zniszczona. Było dużo negocjacji, gdzie ma stanąć. Mi bardzo zależało, żeby ten pomnik znalazł się pod Agmą, a nie na przykład na Dworcu Wschodnim, pod Carrefour’em, czy bezpośrednio pod jednostką policji, gdzie byłby może bardziej bezpieczny. Zależało nam, żeby dopełnić tej powinności, którą mieli w sobie. I ja też jako pedagog, czyli osoba, która była od takiej strony bardziej pedagogiczno-wychowawczej. Chodziło o pokazanie, że respektujemy wybór chłopców.

A: Wybór miejsca był ściśle związany z postacią.

A: Tak, on po prostu stał w tym miejscu. Co prawda opierał się o ścianę albo siedział dwa metry obok, ale został wkopany dokładnie przy Agmie, sklepie, przy którym przesiedział parę lat życia.

A: Masz kontakt z tymi chłopakami, którzy tworzyli?

A: Z niektórymi. Było ich czterech. Dwójka z nich jest, oni też mieli różne losy. Jeden z chłopców miał drastyczne, mocne doświadczenia narkotykowe, odwyki. Mieszkał poza granicami Polski. Od początku lata nie mam z nim kontaktu. Z dwójką mam kontakt sporadyczny – są w Warszawie. Jeden był w ośrodku wychowawczym, ale już wrócił. A z jednym chłopcem  nie mam kontaktu.

A: Czy po tym projekcie były realizowane jakieś podobne inicjatywy?

A: I przed i po. Tylko już nie z Pawłem a innymi artystami. Wcześniej robiliśmy ciekawy projekt związany z przestrzenią publiczną i sztuką. To był projekt mozaiki. Są one ułożone w różnych częściach Pragi. Dzieciaki z Jackiem Andrzejewskim układali swoje wzorki na chodniku na Brzeskiej. To cały czas tam jest, gdzieś na ścianie i też na jednym z podwórek, gdzie sąsiedzi zrobili sobie swoje miejsce do siedzenia. Chłopcy obkleili tą mozaiką piaskownicę, ławeczkę. I to był jeden z tych projektów, które można zobaczyć. Ostatnio mieliśmy projekt ze streetartowcami, była to współpraca nie tylko z artystami polskimi, ale i zagranicznymi. Byli artyści z Włoch, Hiszpanii, Francji i razem z naszymi grupami robili wielkoformatowe murale. One są chyba w czterech miejscach – na Brzeskiej, Stalowej, Inżynierskiej i na Małej. To jest właśnie przykład pracy w przestrzeni publicznej robionej z artystami.

A: W takim razie to chyba będzie na tyle. Dziękuję bardzo.

A: OK

Nasz serwis korzysta z cookies w celu analizy odwiedzin.
Zapoznaj się z naszą polityką prywatności